08 juli - Busreis
Langs vijf pittoreske kerkdorpjes
in de Voerstreek
Gids : Guido Michiels en Raymond Luyckx
Afstand : Voormiddag 6,1 km, namiddag 12,2 km. Afkortingen mogelijk in overleg met de gids.
Busreis : 8.15 u. parking gemeentehuis Herent, Spoorwegstraat 6, of 8.30 u. parking Bodart, Kon. Boudewijnlaan, Leuven
Inschrijven : Prijs busreis: €10 per persoon. Te storten vóór 30 juni op de rekening van de club (zie kaft). Opstapplaats vermelden.
Picknick : ‘Taverne Modern’, Dorp 61, 3793 Teuven. Er zijn ook warme en koude gerechten te verkrijgen
Terrein : Heuvelachtig, stevige stapschoenen noodzakelijk
De wandeling
We vertrekken in Remersdaal aan de Heribertuskerk en maken een lijnwandeling door de heuvelachtige voerstreek tot in 's-Gravenvoeren aan de Sint-Lambrechtskerk.
Onderweg genieten we van stiltegebieden, kastelen, vierkantshoeves, kapelletjes, kerkjes, vakwerkhuisjes, holle wegen en weidse panorama’s. Het is een wandeling voor iedereen, al bij al een stevige Marmottenwandeling. Op vraag zijn er routeaanpassingen of alternatieven mogelijk in overleg met Guido Michiels.
Voormiddag
In de voormiddag wandelen we van Remersdaal naar Teuven, waar we onze picknick gebruiken. Het hoogteprofiel in de voormiddag is een haalbare kaart, met in totaal 131 m stijgen en 155 m dalen.
Van Remersdaal naar Teuven
Het landschap in het oosten van de Voerstreek wordt gekenmerkt door boerderijen te midden van weilanden, meidoornhagen en fruitbomen.
Afstand : Voormiddag 6,1 km, namiddag 12,2 km. Afkortingen mogelijk in overleg met de gids.
Busreis : 8.15 u. parking gemeentehuis Herent, Spoorwegstraat 6, of 8.30 u. parking Bodart, Kon. Boudewijnlaan, Leuven
Inschrijven : Prijs busreis: €10 per persoon. Te storten vóór 30 juni op de rekening van de club (zie kaft). Opstapplaats vermelden.
Picknick : ‘Taverne Modern’, Dorp 61, 3793 Teuven. Er zijn ook warme en koude gerechten te verkrijgen
Terrein : Heuvelachtig, stevige stapschoenen noodzakelijk
De wandeling
We vertrekken in Remersdaal aan de Heribertuskerk en maken een lijnwandeling door de heuvelachtige voerstreek tot in 's-Gravenvoeren aan de Sint-Lambrechtskerk.
Onderweg genieten we van stiltegebieden, kastelen, vierkantshoeves, kapelletjes, kerkjes, vakwerkhuisjes, holle wegen en weidse panorama’s. Het is een wandeling voor iedereen, al bij al een stevige Marmottenwandeling. Op vraag zijn er routeaanpassingen of alternatieven mogelijk in overleg met Guido Michiels.
Voormiddag
In de voormiddag wandelen we van Remersdaal naar Teuven, waar we onze picknick gebruiken. Het hoogteprofiel in de voormiddag is een haalbare kaart, met in totaal 131 m stijgen en 155 m dalen.
Van Remersdaal naar Teuven
Het landschap in het oosten van de Voerstreek wordt gekenmerkt door boerderijen te midden van weilanden, meidoornhagen en fruitbomen.
|
|
Naast de neogotische Sint-Heribertuskerk uit 1897 zijn nog de resten en de hoeve van het kasteel ‘het Hoes‘ te zien. Kort na het vertrek zien we het indrukwekkende viaduct van de spoorlijn Antwerpen-Tongeren-Aken, komende uit de 2 km lange tunnel Veurs-Remersdaal
Enkele kilometers buiten de dorpskom, achter de spoorlijn, ligt het veel beter bewaarde kasteel van Obsinnich, uit de 17de eeuw. Het wordt nu gebruikt als vakantieverblijf voor jeugdgroepen.
De wandeling loopt ten einde bij de voormalige abdij van Sinnich, die sinds de Franse Revolutie particulier bezit is. Het gebouw heeft een romaanse toren uit de 13de eeuw. Vanaf ongeveer 1250 leefden hier de kanunnikessen van Sint-Augustinus. De toren en voorgevel zijn met enige moeite zichtbaar vanaf de weg. Het kasteel is niet toegankelijk voor bezoekers.
Even verder komen we aan ‘Taverne Modern‘, waar we onze picknick gebruiken.
Teuven ligt in een prachtig golvend landschap, omringd door uitgestrekte bossen. De neogotische Sint-Pieterskerk uit 1870 steekt opvallend hoog boven de rest van het dorp uit.
Even verder komen we aan ‘Taverne Modern‘, waar we onze picknick gebruiken.
Teuven ligt in een prachtig golvend landschap, omringd door uitgestrekte bossen. De neogotische Sint-Pieterskerk uit 1870 steekt opvallend hoog boven de rest van het dorp uit.
Namiddag
We verlaten Teuven en gaan via Sint-Pieters-Voeren en Sint-Martens-Voeren naar ’s-Gravenvoeren, waar de wandeling eindigt.
Het hoogteprofiel in de namiddag valt best mee en gaat in dalende lijn, met in totaal 221 m stijgen en 311 m dalen
Op naar Sint-Pieters-Voeren
Kort na het vertrek ontdekken we in een 30 ha grote vallei een boerengolfbaan in een schitterend landschap. We dalen af richting Veurs en passeren boven de ingang van de spoorwegtunnel Veurs-Remersdaal. Veurs noemt zichzelf soms ‘dorp’, hoewel het geen kerk heeft en er ook geen oud spoor van is. Het ‘dorpje’ valt op door zijn vele gebouwen in silex en/of vakwerk. We rusten even uit bij het kleinste winkeltje van Vlaanderen, bij ‘Jetteke’.
We verlaten Teuven en gaan via Sint-Pieters-Voeren en Sint-Martens-Voeren naar ’s-Gravenvoeren, waar de wandeling eindigt.
Het hoogteprofiel in de namiddag valt best mee en gaat in dalende lijn, met in totaal 221 m stijgen en 311 m dalen
Op naar Sint-Pieters-Voeren
Kort na het vertrek ontdekken we in een 30 ha grote vallei een boerengolfbaan in een schitterend landschap. We dalen af richting Veurs en passeren boven de ingang van de spoorwegtunnel Veurs-Remersdaal. Veurs noemt zichzelf soms ‘dorp’, hoewel het geen kerk heeft en er ook geen oud spoor van is. Het ‘dorpje’ valt op door zijn vele gebouwen in silex en/of vakwerk. We rusten even uit bij het kleinste winkeltje van Vlaanderen, bij ‘Jetteke’.
Sint-Pieters-Voeren is het kleinste Voerdorp, bekend om zijn Commanderie. Tot aan de Franse Revolutie behoorde dit kasteel toe aan de Duitse Ridderorde. Het werd gebouwd in het begin van de 17de eeuw in Maaslandse renaissancestijl. In het park van de Commanderie ligt de lokale viskwekerij van o.a. forel, een typisch streekgerecht. Het dorpskerkje werd rond 1660 gebouwd.
In het park van het kasteel ligt de bron die de vijvers en de Voer van water voorziet met een debiet van ca. 3.000 liter per minuut. In de vijvers wordt er o.a. forel gekweekt. Tegenover het kasteel ligt het dorpskerkje (Sint-Pieters-Stoelkerk) dat omstreeks 1660 gebouwd is.
In het park van het kasteel ligt de bron die de vijvers en de Voer van water voorziet met een debiet van ca. 3.000 liter per minuut. In de vijvers wordt er o.a. forel gekweekt. Tegenover het kasteel ligt het dorpskerkje (Sint-Pieters-Stoelkerk) dat omstreeks 1660 gebouwd is.
Zo mogelijk wandelen we nog even buiten het dorp (richting Sint-Martens-Voeren) naar de beschermde Sint-Annakapel uit 1730, eigendom van Erfgoed Vlaanderen. Deze kapel ligt op een idyllisch kruispunt in de velden en is te mooi om er aan voorbij te gaan.
Verder langs Sint-Martens-Voeren
Het dorpsbeeld wordt gedomineerd door de 23 m hoge spoorweg- brug. Ze maakt deel uit van de lijn Antwerpen-Tongeren-Aken die door de Duitsers tijdens de Eerste Wereldoorlog werd aangelegd. Dit viaduct sluit aan op de langste spoorwegtunnel van Vlaanderen (2.070 m). Ook de langste spoorwegbrug van het land, in Moresnet, maakt deel uit van deze lijn.
Iets buiten het centrum (richting Ulvend en buiten onze route) ligt de Sint-Martinuskerk. Links onder de toren bevindt zich het graf van pastoor Veltmans (1866–1954). Hij speelde een belangrijke rol in het behoud van het Nederlandstalige karakter van de Voerstreek.
Iets verder ligt het naar hem genoemde Veltmanshuis, een voormalig kapittelhuis uit de eerste helft van de 18de eeuw. Tot 1971 deed het dienst als pastorie. Nu is het een cultureel centrum van de Vlaamse Gemeenschap.
Verder langs Sint-Martens-Voeren
Het dorpsbeeld wordt gedomineerd door de 23 m hoge spoorweg- brug. Ze maakt deel uit van de lijn Antwerpen-Tongeren-Aken die door de Duitsers tijdens de Eerste Wereldoorlog werd aangelegd. Dit viaduct sluit aan op de langste spoorwegtunnel van Vlaanderen (2.070 m). Ook de langste spoorwegbrug van het land, in Moresnet, maakt deel uit van deze lijn.
Iets buiten het centrum (richting Ulvend en buiten onze route) ligt de Sint-Martinuskerk. Links onder de toren bevindt zich het graf van pastoor Veltmans (1866–1954). Hij speelde een belangrijke rol in het behoud van het Nederlandstalige karakter van de Voerstreek.
Iets verder ligt het naar hem genoemde Veltmanshuis, een voormalig kapittelhuis uit de eerste helft van de 18de eeuw. Tot 1971 deed het dienst als pastorie. Nu is het een cultureel centrum van de Vlaamse Gemeenschap.
Nergens in Vlaanderen is de concentratie van gebouwen die volledig of gedeeltelijk in silex (vuursteen) opgetrokken zijn, zo groot als in de twee centrale Voerdorpen: Sint-Martens- en Sint-Pieters-Voeren.
Vooral in het gehucht Veurs zijn de voor deze streek zo typische oude vakwerkhuizen nog bewaard gebleven. De meeste van deze woningen dateren uit de 18de of het begin van de 19de eeuw.
Naar ‘s-Gravenvoeren
We verlaten Sint-Martens-Voeren via een wandel/fietsweg met een mooi zicht op de Voervallei.
Langs de rechterzijde passeren we het kasteeldomein van Ottegraeven, een beschermd monument sinds 2014. Het kasteel dateert uit 1710, de hoevegebouwen uit de eerste helft van de 18de eeuw en de kapel in haar huidig ‘paviljoenachtig’ voorkomen uit het laatste kwart van de 18de eeuw. Het complex wordt vervolledigd door een zeldzame pompwatermolen uit circa 1893 in het landschappelijk aangelegd park.
|
|
|
De pompwatermolen bevindt zich in een laag bakstenen gebouw onder een met Vlaamse pannen bekleed zadeldak, nok loodrecht op de Voer. Het betreft een bovenslagmolen, gevoed door een bijpas van de Voer. Net voorbij het gehucht Schophem komen we langs de Steenboskapel, die gebouwd is met stenen en pannen van een Romeinse villa. Over een mooi wegje door de velden bereiken we ’s-Gravenvoeren, het laatste Voerdorp van onze wandeling.
De Sint-Lambertuskerk werd opgetrokken tussen 1782 en 1786. Buiten tegen de kerkmuur staan een hele reeks merkwaardige arduinen grafkruisen uit de l7de en 18de eeuw. Aangrenzend aan de kerk ligt de pastorie, die in 1774 werd gebouwd.
We eindigen aan het mooiste plekje van 's-Gravenvoeren, het schilderachtige pleintje Kinkenberg. Het lijkt zo gegrepen uit de 18de eeuw, met herberg Afspanning de Swaen, het herenhuis Wit Kruis, het Blanckthyshof, het vakwerk en de barokke Onze-Lieve-Vrouwekapel. In 1995 werd deze kapel volledig gerestaureerd. Ze is opgetrokken in baksteen met mergelstenen of 'speklagen'. Ze werd beschermd als dorpsgezicht en als monument.
In de omgeving van dit pleintje kunnen we bij een fris glaasje nog even nagenieten.
Tekst: Guido Michiels
In de omgeving van dit pleintje kunnen we bij een fris glaasje nog even nagenieten.
Tekst: Guido Michiels
