18 juni
Oude Durme - Waasmunster
Gids : Yolande Robberecht
Afstand : Voormiddag ca 11,4 km, namiddag ca 6,9 km (of 4,8 km), met mogelijke inkorting in de namiddag
Vertrek : 9 u. - 9.15 u. aan de Mirabrug, Koolputten 2, Waasmunster
Busreis : 8 u. parking gemeentehuis Herent aan de Spoorwegstraat,
8.15 u. parking Bodart Leuven. Prijs: 12 euro. Overschrijven op de rekening van de wandelclub.
Opstapplaats vermelden! Inschrijven tegen uiterlijk 5 juni.
Voor de laatkomers: eerst een telefoontje naar penningmeester André Sevenants
Picknick : Volkscafé De Moezen, Sombekedries 20, 9250 Waasmuster (Sombeke).
Verse soep te verkrijgen, gelieve te vermeldenbij inschrijving!
De wandeling
De Mirabrug over de Durme, op de grens van de Belgische gemeenten Hamme en Waasmunster, werd gebouwd in de periode 1896-1900. De brug kreeg haar naam en bekendheid dankzij de speelfilm Mira, de verfilming uit 1971 door Fons Rademakers van het boek De teleurgang van de Waterhoek van Stijn Streuvels, met Willeke van Ammelrooy en Jan Decleir in de hoofdrollen. Het script was van Hugo Claus.
‘De Koolputten’ naast de Mirabrug was sinds medio de 19de eeuw de naam van een kleine goederenhaven, waar vrachtschepen aan- en afvoeren met kolen, graan, maïs, mosselen, bouwmaterialen, wit zand en veevoeders. Hieraan danken 'De Koolputten' trouwens hun naam. Het is een verwijzing naar de putten waarin steenkool werd opgeslagen en verhandeld. Na de Tweede Wereldoorlog konden de passanten ook terecht in de herberg ‘De Koolputten’, een ontmoetingsplaats in het Durmelandschap.
Op het infobord lezen we de uitleg over het fenomeen Mascaret .
We wandelen de brug over, langs de Durme- dijk, richting de Kaai. Tot hier kwamen ook de vrachtschepen met graan.
De Oude Durme
In de jaren 30 van vorige eeuw werd een oude rivierbocht afgesneden van de Durme. Langs het meanderende water ligt een pad dat uitnodigt tot wandelen. We wandelen tot taverne De Watermolen en verder tot aan Het Palinghuis. Unieke fauna en flora zullen ons deel zijn.
Al in 1389 werd een getijdenmolen op deze plaats vermeld. In 1452 brandde de molen af tijdens de Gentse Opstand. Kort na 1523 werd de molen weer opgebouwd en maalvaardig gemaakt. De huidige molen is een stenen gebouw uit 1884. In 1919 werd de molen buiten bedrijf gesteld en verder gebruikt als koeienstal. Omstreeks 1934 werd de Durme gekanaliseerd en kon de molen, die nu op de Oude Durme stond, niet langer meer gebruikt worden. Het rad werd verwijderd en in 1988 werd een neprad aangebracht. De molen is nu in gebruik als restaurant.
Verderop volgen we de Durmedijk tot de brug van Waasmunster en gaan verder langs de andere oever. Bij zeer hoge waterstanden kan de dijk tussen de oude spoorwegdijk en de Rietsnijderij overlopen. De Rietsnijderij, een typisch zoetwater slikke- en schorregebied, was tot voor kort het uitbatingsgebied van de nabijgelegen laatste rietsnijderij in Vlaanderen. Het riet werd gebruikt voor het vervaardigen van matten. De slikken worden tweemaal per dag door de Durme overstroomd, de schorren komen slechts uitzonderlijk onder water te staan. De Durmevallei met haar grasgroene meersen ligt 4 à 5 meter boven het zeeniveau. Een bronnengebied toont een unieke biotoop met planten zoals slanke sleutelbloem, gele dovenetel, muskuskruid, moeraskers, bosanemoon,... en dit vooral vanaf half maart tot eind april in de omgeving van Sombeke. Misschien zien we ook het goudveilbloempje!
Waasmunster is één van de weinige Vlaamse gemeenten waar het cuestalandschap zo duidelijk zichtbaar en voelbaar is. Het bestaat uit een cuestarug, een korte steile helling in het landschap, en een cuestafront, een lange zachte helling naar de Durmevallei. We naderen Sombeke voor onze middagpauze. Eventueel maken we nog een ommetje langs de LIA-tuin
Afstand : Voormiddag ca 11,4 km, namiddag ca 6,9 km (of 4,8 km), met mogelijke inkorting in de namiddag
Vertrek : 9 u. - 9.15 u. aan de Mirabrug, Koolputten 2, Waasmunster
Busreis : 8 u. parking gemeentehuis Herent aan de Spoorwegstraat,
8.15 u. parking Bodart Leuven. Prijs: 12 euro. Overschrijven op de rekening van de wandelclub.
Opstapplaats vermelden! Inschrijven tegen uiterlijk 5 juni.
Voor de laatkomers: eerst een telefoontje naar penningmeester André Sevenants
Picknick : Volkscafé De Moezen, Sombekedries 20, 9250 Waasmuster (Sombeke).
Verse soep te verkrijgen, gelieve te vermeldenbij inschrijving!
De wandeling
De Mirabrug over de Durme, op de grens van de Belgische gemeenten Hamme en Waasmunster, werd gebouwd in de periode 1896-1900. De brug kreeg haar naam en bekendheid dankzij de speelfilm Mira, de verfilming uit 1971 door Fons Rademakers van het boek De teleurgang van de Waterhoek van Stijn Streuvels, met Willeke van Ammelrooy en Jan Decleir in de hoofdrollen. Het script was van Hugo Claus.
‘De Koolputten’ naast de Mirabrug was sinds medio de 19de eeuw de naam van een kleine goederenhaven, waar vrachtschepen aan- en afvoeren met kolen, graan, maïs, mosselen, bouwmaterialen, wit zand en veevoeders. Hieraan danken 'De Koolputten' trouwens hun naam. Het is een verwijzing naar de putten waarin steenkool werd opgeslagen en verhandeld. Na de Tweede Wereldoorlog konden de passanten ook terecht in de herberg ‘De Koolputten’, een ontmoetingsplaats in het Durmelandschap.
Op het infobord lezen we de uitleg over het fenomeen Mascaret .
We wandelen de brug over, langs de Durme- dijk, richting de Kaai. Tot hier kwamen ook de vrachtschepen met graan.
De Oude Durme
In de jaren 30 van vorige eeuw werd een oude rivierbocht afgesneden van de Durme. Langs het meanderende water ligt een pad dat uitnodigt tot wandelen. We wandelen tot taverne De Watermolen en verder tot aan Het Palinghuis. Unieke fauna en flora zullen ons deel zijn.
Al in 1389 werd een getijdenmolen op deze plaats vermeld. In 1452 brandde de molen af tijdens de Gentse Opstand. Kort na 1523 werd de molen weer opgebouwd en maalvaardig gemaakt. De huidige molen is een stenen gebouw uit 1884. In 1919 werd de molen buiten bedrijf gesteld en verder gebruikt als koeienstal. Omstreeks 1934 werd de Durme gekanaliseerd en kon de molen, die nu op de Oude Durme stond, niet langer meer gebruikt worden. Het rad werd verwijderd en in 1988 werd een neprad aangebracht. De molen is nu in gebruik als restaurant.
Verderop volgen we de Durmedijk tot de brug van Waasmunster en gaan verder langs de andere oever. Bij zeer hoge waterstanden kan de dijk tussen de oude spoorwegdijk en de Rietsnijderij overlopen. De Rietsnijderij, een typisch zoetwater slikke- en schorregebied, was tot voor kort het uitbatingsgebied van de nabijgelegen laatste rietsnijderij in Vlaanderen. Het riet werd gebruikt voor het vervaardigen van matten. De slikken worden tweemaal per dag door de Durme overstroomd, de schorren komen slechts uitzonderlijk onder water te staan. De Durmevallei met haar grasgroene meersen ligt 4 à 5 meter boven het zeeniveau. Een bronnengebied toont een unieke biotoop met planten zoals slanke sleutelbloem, gele dovenetel, muskuskruid, moeraskers, bosanemoon,... en dit vooral vanaf half maart tot eind april in de omgeving van Sombeke. Misschien zien we ook het goudveilbloempje!
Waasmunster is één van de weinige Vlaamse gemeenten waar het cuestalandschap zo duidelijk zichtbaar en voelbaar is. Het bestaat uit een cuestarug, een korte steile helling in het landschap, en een cuestafront, een lange zachte helling naar de Durmevallei. We naderen Sombeke voor onze middagpauze. Eventueel maken we nog een ommetje langs de LIA-tuin
In de namiddag wandelen we over de velden, door het Eekhoekbos en langs de Oudeheerweg van Waasmunster. Daar volgen we het Gerstekotpad tot op de heide. We passeren de residentiële villawijken tot aan de Heidekapel, een beschermd monument. ‘Gerstekot’ duidt op het ‘boerenhof’, de pleisterplaats op de Waasmunsterse Heide waar vroeger de rijke stadsfamilies genoten van de rust.
Hier kan men de wandeling inkorten en naar een van de vele drankgelegenheden gaan.
We wandelen nog even over rustige, trage wegen en een oude spoorwegbedding naar het centrum van de heide.
Eindpunt Heidekapel. Vandaar naar de bushalte voor de terugreis.
Tekst : Yolande Robberecht
Hier kan men de wandeling inkorten en naar een van de vele drankgelegenheden gaan.
We wandelen nog even over rustige, trage wegen en een oude spoorwegbedding naar het centrum van de heide.
Eindpunt Heidekapel. Vandaar naar de bushalte voor de terugreis.
Tekst : Yolande Robberecht