21 oktober - Busreis
De Maasvallei
Gidsen : Raymond Hermans en Yvonne Didden
Afstand : Voormiddag 10 km, namiddag +/- 10 km, aanpasbaar.
Busreis : 8.15 u. Parking Gemeentehuis Herent of 8.30 u. parking Bodart, Kon. Boudewijnlaan Leuven
Inschrijven : Busreis: €10 per persoon. Te storten vóór 10 oktober op rekening van de club. Opstapplaats vermelden.
Vertrek wandeling ter plaatse: parking ‘De Wissen’, Negenoordlaan 2, Stokkem.
Picknick : Maascentrum ‘De Wissen’ aan de start. Graag kleingeld meebrengen want de afrekening is globaal.
Graag bij inschrijving meedelen of je soep wilt voor de picknick.
We hebben een apart picknicklokaal gekregen van de toeristische dienst, fijn toch! Restaurantbezoek is altijd mogelijk.
Kledij : Herfstkledij, schoeisel volgens weerbericht. We gaan niet door de grindplassen! Parcours: natuur of verhard.
Afstand : Voormiddag 10 km, namiddag +/- 10 km, aanpasbaar.
Busreis : 8.15 u. Parking Gemeentehuis Herent of 8.30 u. parking Bodart, Kon. Boudewijnlaan Leuven
Inschrijven : Busreis: €10 per persoon. Te storten vóór 10 oktober op rekening van de club. Opstapplaats vermelden.
Vertrek wandeling ter plaatse: parking ‘De Wissen’, Negenoordlaan 2, Stokkem.
Picknick : Maascentrum ‘De Wissen’ aan de start. Graag kleingeld meebrengen want de afrekening is globaal.
Graag bij inschrijving meedelen of je soep wilt voor de picknick.
We hebben een apart picknicklokaal gekregen van de toeristische dienst, fijn toch! Restaurantbezoek is altijd mogelijk.
Kledij : Herfstkledij, schoeisel volgens weerbericht. We gaan niet door de grindplassen! Parcours: natuur of verhard.
De wandeling
De Maasvallei tussen Maastricht en Maaseik-Thorn enerzijds en de Zuid-Willemsvaart en het Julianakanaal anderzijds, vormt een mooi stukje Limburg dat een bezoek wel waard is.
De grillige sprongen van de Maas gedurende de voorbije eeuwen hebben een bijzonder landschap geschapen, dat nog verder in ontwikkeling is. Meerdere kleine dorpen die samensmolten tot een werkbaar geheel, blijven toeristisch aantrekkelijk voor gewone bezoekers, wandelaars en fietsers.
De Maas veranderde in de voorbije eeuwen meermaals van bedding, voortgestuwd door overstromende watermassa’s. Zij sleepten grote hoeveelheden grind mee uit de Ardennen, tot in Nederland. Zo ontstonden overal grindontginningen, waardoor immens diepe, door overstromingen gevulde putten het landschap kenmerken. Daaropvolgend freesden nieuwe overstromingen die putten verder uit tot kleine meren die een natuurlijke biotoop scheppen voor planten, dieren en de mens.
Het maasgrind is een veel gevraagde substantie in de bouw en voor betonconstructies. Het kan gewassen worden of ruw gemengd met fijne zandgrind. Dan dient hij voor zware funderingsconstructies. De Duitse versterkingen aan onze kusten in de oorlog 40-45 zijn met dit grind gebouwd.
De mens blijft in heel dit gebeuren een beetje op zijn hoede en gunt de Maas haar kapriolen in de vorm van de nodige grondafstand en bescherming door dijken aan weerzijden van de wispelturige stroom. De grens tussen België en Nederland is hier beweegbaar en gevormd door de diepste lijn in de bedding. Dit was eigenlijk een goede oplossing bij de definitieve afbakening van de grens in 1843.
Het stuk Maas tussen Maastricht en Maaseik is onbevaarbaar voor grote schepen, wegens de brede en grillige aanslibbingen, maar kanovaren, meestal in groep, is wel een geliefde sport. Het toerisme geniet een steeds grotere belangstelling, zeker in de zomerse dagen. Meerdere veerponten verbinden België met Nederland, zodat de twee Limburgen elkaar niet uit het oog verliezen. Zij spreken trouwens hetzelfde dialect.
Bij zomerse lage waterstand is het zelfs mogelijk op bepaalde plaatsen de oversteek te voet te wagen, als je er tenminste een natte broek voor over hebt.
Deze Maasuitwaaiingen noemt men de uiterwaarden, en we gaan een gedeelte hiervan op het droge doorstappen. De Maas krijgt hier vrij spel, maar aan de buitenkant zijn de dijken extra verhoogd en versterkt. De Limburger heeft zijn lesje uit het verleden wel geleerd en hoopt zo dat de onstuimige dame op leeftijd haar grenzen niet meer te buiten gaat. Nochtans zijn er nog steeds grondwerken bezig om ook het geheel toeristisch aantrekkelijk te maken.
De dorpen die we bezoeken zijn Dilsen-Stokkem en Maasmechelen-Leut. We stappen twee door de toeristische dienst uitgestippelde wandelingen, maar doen er een eigen perspectief bij, dat het geheel nog mooier maakt maar de afstand zeker niet verlengt. 20 km is een maximum en inkorten kan altijd.
In de voormiddag stappen we vanaf ons vertrekpunt ‘De Wissen’ in Stokkem door de uiterwaarden aan de linkeroever en de vele natuurputten in deze rustige streek. Het is een biotoop voor planten en dieren; ook gallowayrunderen en konikpaarden vinden het hier prima maar gunnen de bezoeker meestal geen blik.
De Maasvallei tussen Maastricht en Maaseik-Thorn enerzijds en de Zuid-Willemsvaart en het Julianakanaal anderzijds, vormt een mooi stukje Limburg dat een bezoek wel waard is.
De grillige sprongen van de Maas gedurende de voorbije eeuwen hebben een bijzonder landschap geschapen, dat nog verder in ontwikkeling is. Meerdere kleine dorpen die samensmolten tot een werkbaar geheel, blijven toeristisch aantrekkelijk voor gewone bezoekers, wandelaars en fietsers.
De Maas veranderde in de voorbije eeuwen meermaals van bedding, voortgestuwd door overstromende watermassa’s. Zij sleepten grote hoeveelheden grind mee uit de Ardennen, tot in Nederland. Zo ontstonden overal grindontginningen, waardoor immens diepe, door overstromingen gevulde putten het landschap kenmerken. Daaropvolgend freesden nieuwe overstromingen die putten verder uit tot kleine meren die een natuurlijke biotoop scheppen voor planten, dieren en de mens.
Het maasgrind is een veel gevraagde substantie in de bouw en voor betonconstructies. Het kan gewassen worden of ruw gemengd met fijne zandgrind. Dan dient hij voor zware funderingsconstructies. De Duitse versterkingen aan onze kusten in de oorlog 40-45 zijn met dit grind gebouwd.
De mens blijft in heel dit gebeuren een beetje op zijn hoede en gunt de Maas haar kapriolen in de vorm van de nodige grondafstand en bescherming door dijken aan weerzijden van de wispelturige stroom. De grens tussen België en Nederland is hier beweegbaar en gevormd door de diepste lijn in de bedding. Dit was eigenlijk een goede oplossing bij de definitieve afbakening van de grens in 1843.
Het stuk Maas tussen Maastricht en Maaseik is onbevaarbaar voor grote schepen, wegens de brede en grillige aanslibbingen, maar kanovaren, meestal in groep, is wel een geliefde sport. Het toerisme geniet een steeds grotere belangstelling, zeker in de zomerse dagen. Meerdere veerponten verbinden België met Nederland, zodat de twee Limburgen elkaar niet uit het oog verliezen. Zij spreken trouwens hetzelfde dialect.
Bij zomerse lage waterstand is het zelfs mogelijk op bepaalde plaatsen de oversteek te voet te wagen, als je er tenminste een natte broek voor over hebt.
Deze Maasuitwaaiingen noemt men de uiterwaarden, en we gaan een gedeelte hiervan op het droge doorstappen. De Maas krijgt hier vrij spel, maar aan de buitenkant zijn de dijken extra verhoogd en versterkt. De Limburger heeft zijn lesje uit het verleden wel geleerd en hoopt zo dat de onstuimige dame op leeftijd haar grenzen niet meer te buiten gaat. Nochtans zijn er nog steeds grondwerken bezig om ook het geheel toeristisch aantrekkelijk te maken.
De dorpen die we bezoeken zijn Dilsen-Stokkem en Maasmechelen-Leut. We stappen twee door de toeristische dienst uitgestippelde wandelingen, maar doen er een eigen perspectief bij, dat het geheel nog mooier maakt maar de afstand zeker niet verlengt. 20 km is een maximum en inkorten kan altijd.
In de voormiddag stappen we vanaf ons vertrekpunt ‘De Wissen’ in Stokkem door de uiterwaarden aan de linkeroever en de vele natuurputten in deze rustige streek. Het is een biotoop voor planten en dieren; ook gallowayrunderen en konikpaarden vinden het hier prima maar gunnen de bezoeker meestal geen blik.
Konikpaarden
‘s Middags eten we onze meegebrachte ingrediënten op in ‘de Wissen’; hierbij kunnen we soep bestellen. Ook een andere eenvoudige (wegens de tijd) maaltijd is te verkrijgen en de dorstigen kunnen het zweet van de voormiddag naar hartenlust wegdrinken.
Na de middag verhuizen we naar het naburige Leut en maken daar een mooie, gedeeltelijk uiterwaardenwandeling, die we volgens de weersomstandigheden kunnen aanpassen; 10 km is het maximum.
We komen hier op het domein van het kasteel Vilain XIIII. Dit kas- teel dankt zijn naam aan de laatste eigenaar, Burggraaf Vilain
XIIII, die als minister nog gezeteld heeft in de eerste Belgische regering van 1830. De renovatie van het kasteel is goedgekeurd; er komt een bedrijvencentrum en een nieuw restaurant.
We wandelen door het domein en komen zo aan de Maas, ditmaal aan een heel andere zijde. De laatste kilometers stappen we door Mazenhoven, een van de oudste gehuchten van Leut. We laten runderen en paarden grazen, als we ze zien, en eindigen in de dorpskern van Leut.
Kleinere wandelingen
Yvonne zal twee kleine wandelingen maken met eventuele liefhebbers die liever in een rustig perspectief de natuur bekijken.
In het enige plaatselijke café van Leut zijn we nog welkom voor een verfrissende pint naar behoefte.
Tekst : Raymond Hermans
Na de middag verhuizen we naar het naburige Leut en maken daar een mooie, gedeeltelijk uiterwaardenwandeling, die we volgens de weersomstandigheden kunnen aanpassen; 10 km is het maximum.
We komen hier op het domein van het kasteel Vilain XIIII. Dit kas- teel dankt zijn naam aan de laatste eigenaar, Burggraaf Vilain
XIIII, die als minister nog gezeteld heeft in de eerste Belgische regering van 1830. De renovatie van het kasteel is goedgekeurd; er komt een bedrijvencentrum en een nieuw restaurant.
We wandelen door het domein en komen zo aan de Maas, ditmaal aan een heel andere zijde. De laatste kilometers stappen we door Mazenhoven, een van de oudste gehuchten van Leut. We laten runderen en paarden grazen, als we ze zien, en eindigen in de dorpskern van Leut.
Kleinere wandelingen
Yvonne zal twee kleine wandelingen maken met eventuele liefhebbers die liever in een rustig perspectief de natuur bekijken.
In het enige plaatselijke café van Leut zijn we nog welkom voor een verfrissende pint naar behoefte.
Tekst : Raymond Hermans
