26 oktober
Vleugt - Meldert - Vleugt
Gids(en) : Harry Van Assche en Maggie Lenaerts
Afstand : 17 km: voormiddag 10 km – namiddag 7 km
Vertrek : 9.30 u. Parking Café De Vleugt, Vleugtstraat 47, 3290 Diest
Reisweg : Via de N2 of de E314 (afrit Bekkevoort) naar Diest rijden. In Diest links de richting Beringen Tessenderlo volgen (R26). Blijf voorbij het station die weg volgen (N 29). Aan het rondpunt op het kruispunt met de N725 richting Tessenderlo nemen. Na 1 km bereik je ons vertrekpunt, links op de kruising met de Vleugtstraat.
Openbaar vervoer : Neem in Leuven om 8.13 u. de trein naar Hasselt tot Diest. Daar om 8.54 u. de bus lijn 7 Diest-Beringen (perron 2) tot aan de halte Meldert Zwarte Ring. Aankomst 9.03 u.
Steek de Grotebaan over en wandel 1 km richting Tessenderlo naar het vertrekpunt. Terugkeren kan korter daar we de Grotebaan aan een halte kruisen.
Laat iets weten indien je met het openbaar vervoer komt, zodat we op je kunnen wachten.
Picknick : Café De Nachtmis, Zelemsebaan 2, 3560 Meldert. Tel 013 31 45 51
Schoeisel : Hoge waterdichte schoenen
Meereizen : 7 euro
De wandeling
Vleugt is een gezellig dorpje ten noordoosten van Diest. Op café schijnt iedereen iedereen te kennen. Spijtig genoeg zullen we dat niet kunnen meemaken want in oktober is de cafébaas met jaarlijkse vakantie. Parkeren bij het café mag wel.
Bij het verlaten van het dorp wanen we ons in een negentiende-eeuwse schilderij met grazende koeien onder grote loofbomen. Na het oversteken van de N725 brengt een mooie dreef ons naar de Vallei van de Drie Beken, een natuurgebied dat zich uitstrekt van de grens tussen Tessenderlo en Beringen tot Molenstede (Diest). We wandelen langs de kleinste van de drie beken, de Kleine Beek. Aan de overkant zijn er ruigten met vijvers waar in de jaren 1970 nog weekendverblijven met visvijvers waren. Het centrale deel van het natuurgebied bestaat uit een aaneengesloten strook veen, waar vroeger turf gestoken werd, en dient nu als overstromingsgebied. Aan de rand van de vallei bevinden zich verschillende Diestiaanheuvels, zandbanken die achterbleven toen de Diestiaanzee zich zeven miljoen jaren geleden terugtrok. Zodra de zandbank in contact kwam met de lucht, oxideerde het ijzer en klitte het zand samen tot een harde roestbruine ijzerzandsteen, die in de streek gebruikt werd als bouwmateriaal en die we later op de wandeling ook zullen aantreffen in een holle weg. We stappen langs de zuidelijke kant van de vallei naar de Hooilandse Berg, een nu beboste Diestiaanheuvel. Zodra we aan de beklimming beginnen hebben we zand onder onze voeten. Na de afdaling ontdekken we vier majestueuze beuken en een open graslandschap waar vroeger waarschijnlijk de hooilanden waren.
We verlaten de Vallei van de Drie Beken langs het gehucht Rot, doorkruisen een bosje en steken de N29 (Diest-Beringen) over. We bevinden ons nu in Schaffen en begeven ons naar de tweede Diestiaanheuvel van onze wandeling: de Venusberg in Meldert waarvan de etymologie verwijst naar de zeventiende-eeuwse naam ‘Venderberch’, berg der vennen. Op deze plaats vond een amateur-archeoloog meer dan 5.000 voorwerpen – voornamelijk silex-pijlpunten – uit de prehistorie. Langs een alternatieve varkenskwekerij en grazende geiten aan een paal langs de weg bereiken we de top van de heuvel, waar we genieten van een weids uitzicht over de omgeving. Bij het afdalen treffen we een heideveld aan dat door het afschrapen van de grond weer ontstaan is uit de zaden die in de grond nog aanwezig waren. Op het einde van de 18e eeuw kleurde de Venusberg immers purper van de heide, die onderhouden werd door schapen die al grazend jonge boompjes opaten voor die de kans kregen te groeien.
We bevinden ons nu in de Vallei van de Zwarte Beek. Deze beek ontspringt in Hechtel-Eksel en stroomt via Beringen, Lummen en Halen naar Diest, waar ze in de Demer vloeit. De Vallei van de Zwarte Beek is een van de waardevolste beekdalen in West-Europa. Mensenhanden hielden deze mix van landschappen eeuwenlang in stand en zijn ook nu nog nodig om ze te behouden. Langs akkers, weides en bosjes bereiken we een lange holle weg, in de bermen waarvan we ijzerzandsteen kunnen zien. Volgens een legende verscholen zich in de holle wegen de zogenaamde ‘hossemennekens’. Ze poetsten ’s nachts de vuile potten en pannen die de inwoners van de Holstraat buiten hadden gezet. Zette men echter propere potten buiten, kreeg men ze ’s morgen vuil weer terug. Op weg naar café De Nachtmis voor onze picknick treffen we nog de Sint-Willibrorduskapel aan van 1780.
Bij ons vertrek in de namiddag valt onmiddellijk de roestkleurige moderne toren van de kerk op, misschien een verwijzing naar de ijzerzandsteen. Vijftien jaar geleden stortte de toren in en de parochianen van Meldert moesten vijf jaar wachten voor ze een nieuwe toren hadden. Voordeel is dat er nu veel meer licht in de kerk valt. We stappen richting natuurgebied De Schurfert, waar we wel mogen naar kijken maar dat we niet meer mogen betreden: het zou niet meer opengesteld worden omwille van de vele vogels die er broeden. Langs een mooie holle weg komen we weer in een mozaïek van akkers, weides en bosjes tot we nog eens de baan Beringen-Diest oversteken en weldra terugkomen in Vleugt.
Tekst: Maggie Lenaerts
*Informatie uit wandelbrochures van Vallei van de Drie Beken en Venusberg
Afstand : 17 km: voormiddag 10 km – namiddag 7 km
Vertrek : 9.30 u. Parking Café De Vleugt, Vleugtstraat 47, 3290 Diest
Reisweg : Via de N2 of de E314 (afrit Bekkevoort) naar Diest rijden. In Diest links de richting Beringen Tessenderlo volgen (R26). Blijf voorbij het station die weg volgen (N 29). Aan het rondpunt op het kruispunt met de N725 richting Tessenderlo nemen. Na 1 km bereik je ons vertrekpunt, links op de kruising met de Vleugtstraat.
Openbaar vervoer : Neem in Leuven om 8.13 u. de trein naar Hasselt tot Diest. Daar om 8.54 u. de bus lijn 7 Diest-Beringen (perron 2) tot aan de halte Meldert Zwarte Ring. Aankomst 9.03 u.
Steek de Grotebaan over en wandel 1 km richting Tessenderlo naar het vertrekpunt. Terugkeren kan korter daar we de Grotebaan aan een halte kruisen.
Laat iets weten indien je met het openbaar vervoer komt, zodat we op je kunnen wachten.
Picknick : Café De Nachtmis, Zelemsebaan 2, 3560 Meldert. Tel 013 31 45 51
Schoeisel : Hoge waterdichte schoenen
Meereizen : 7 euro
De wandeling
Vleugt is een gezellig dorpje ten noordoosten van Diest. Op café schijnt iedereen iedereen te kennen. Spijtig genoeg zullen we dat niet kunnen meemaken want in oktober is de cafébaas met jaarlijkse vakantie. Parkeren bij het café mag wel.
Bij het verlaten van het dorp wanen we ons in een negentiende-eeuwse schilderij met grazende koeien onder grote loofbomen. Na het oversteken van de N725 brengt een mooie dreef ons naar de Vallei van de Drie Beken, een natuurgebied dat zich uitstrekt van de grens tussen Tessenderlo en Beringen tot Molenstede (Diest). We wandelen langs de kleinste van de drie beken, de Kleine Beek. Aan de overkant zijn er ruigten met vijvers waar in de jaren 1970 nog weekendverblijven met visvijvers waren. Het centrale deel van het natuurgebied bestaat uit een aaneengesloten strook veen, waar vroeger turf gestoken werd, en dient nu als overstromingsgebied. Aan de rand van de vallei bevinden zich verschillende Diestiaanheuvels, zandbanken die achterbleven toen de Diestiaanzee zich zeven miljoen jaren geleden terugtrok. Zodra de zandbank in contact kwam met de lucht, oxideerde het ijzer en klitte het zand samen tot een harde roestbruine ijzerzandsteen, die in de streek gebruikt werd als bouwmateriaal en die we later op de wandeling ook zullen aantreffen in een holle weg. We stappen langs de zuidelijke kant van de vallei naar de Hooilandse Berg, een nu beboste Diestiaanheuvel. Zodra we aan de beklimming beginnen hebben we zand onder onze voeten. Na de afdaling ontdekken we vier majestueuze beuken en een open graslandschap waar vroeger waarschijnlijk de hooilanden waren.
We verlaten de Vallei van de Drie Beken langs het gehucht Rot, doorkruisen een bosje en steken de N29 (Diest-Beringen) over. We bevinden ons nu in Schaffen en begeven ons naar de tweede Diestiaanheuvel van onze wandeling: de Venusberg in Meldert waarvan de etymologie verwijst naar de zeventiende-eeuwse naam ‘Venderberch’, berg der vennen. Op deze plaats vond een amateur-archeoloog meer dan 5.000 voorwerpen – voornamelijk silex-pijlpunten – uit de prehistorie. Langs een alternatieve varkenskwekerij en grazende geiten aan een paal langs de weg bereiken we de top van de heuvel, waar we genieten van een weids uitzicht over de omgeving. Bij het afdalen treffen we een heideveld aan dat door het afschrapen van de grond weer ontstaan is uit de zaden die in de grond nog aanwezig waren. Op het einde van de 18e eeuw kleurde de Venusberg immers purper van de heide, die onderhouden werd door schapen die al grazend jonge boompjes opaten voor die de kans kregen te groeien.
We bevinden ons nu in de Vallei van de Zwarte Beek. Deze beek ontspringt in Hechtel-Eksel en stroomt via Beringen, Lummen en Halen naar Diest, waar ze in de Demer vloeit. De Vallei van de Zwarte Beek is een van de waardevolste beekdalen in West-Europa. Mensenhanden hielden deze mix van landschappen eeuwenlang in stand en zijn ook nu nog nodig om ze te behouden. Langs akkers, weides en bosjes bereiken we een lange holle weg, in de bermen waarvan we ijzerzandsteen kunnen zien. Volgens een legende verscholen zich in de holle wegen de zogenaamde ‘hossemennekens’. Ze poetsten ’s nachts de vuile potten en pannen die de inwoners van de Holstraat buiten hadden gezet. Zette men echter propere potten buiten, kreeg men ze ’s morgen vuil weer terug. Op weg naar café De Nachtmis voor onze picknick treffen we nog de Sint-Willibrorduskapel aan van 1780.
Bij ons vertrek in de namiddag valt onmiddellijk de roestkleurige moderne toren van de kerk op, misschien een verwijzing naar de ijzerzandsteen. Vijftien jaar geleden stortte de toren in en de parochianen van Meldert moesten vijf jaar wachten voor ze een nieuwe toren hadden. Voordeel is dat er nu veel meer licht in de kerk valt. We stappen richting natuurgebied De Schurfert, waar we wel mogen naar kijken maar dat we niet meer mogen betreden: het zou niet meer opengesteld worden omwille van de vele vogels die er broeden. Langs een mooie holle weg komen we weer in een mozaïek van akkers, weides en bosjes tot we nog eens de baan Beringen-Diest oversteken en weldra terugkomen in Vleugt.
Tekst: Maggie Lenaerts
*Informatie uit wandelbrochures van Vallei van de Drie Beken en Venusberg
